Wat nog wel grappig is om te vermelden, is dat collega A opeens gisteren tegen mij riep dat “wij” even met de notarin om de tafel moesten zitten omdat zij nu wel in de gaten heeft dat ze het werk wat ze er tijdens mijn a.s. vakantie allemaal bij zou moeten doen, absoluut niet aankan. Toen heb ik “vriendelijk” gezegd dat ik dat niet ga doen, de notarin wist al 10 weken dat ik 2 weken op vakantie zou gaan in september en heeft dan weliswaar geprobeerd om er iets aan te doen, door collega A aan te nemen, maar nadat ik collega A nog een aantal weken de kans heb gegeven -middels mijn Jip en Janneke handleidingen- om haar iets over het notariaat aan te leren door middel van wat simpele “kunstjes” die elke gek met de handleiding voor zich zou moeten kunnen aanleren, blijkt dat bij collega A de wil of kunde ontbreekt om ook maar iets op te pakken van dat wat ik haar probeer uit te leggen. Terwijl de andere collega’s na 1 week al zoiets hadden van: “dit wordt hem niet en gaat hem ook nooit worden.”
Verder is er ook geen inzet om maar iets extra’s aan te leren, zij blijft staan op het “niveau” wat zij nu heeft: ze doet de koffie en thee, hangt handdoekjes op, maakt de keuken schoon en ruimt de vaatwasser in en uit, doet op vrijdag de vuilnis het is meer een veredelde koffiejuffrouw, (zoals ik dat vroegâh was bij de Wastora aan de koffiebar) zij zit de hele dag met een kladblokje klaar, hakkelt haar weg door telefoongesprekken en stuurt allerlei mails verkeerd door naar verkeerde mensen en/of “vergeet” mails door te sturen, omdat zij niets snapt van wat er in de mail staat en ook geen moeite doet om er ook maar iets meer bij te leren.
Het is de bedoeling dat als de notarin een bespreking heeft, er al een dossier zoveel mogelijk voorbereid moet worden, dat is absoluut niet moeilijk dus collega A mag dat doen, maar ook daar gaat van alles mis, legt zij verkeerd aan, vergeet zij te doen en wat dies meer zij. Ik begin het treurig te vinden dat dit elke keer weer gebeurd, maar tegelijkertijd heb ik besloten daar niet meer op te letten, dat maakt mijn werkzame leven een stuk gemakkelijker op het kantoor van notarin W.
Bovendien ben ik zelf al een beetje bezig om meer werkzaamheden af te stoten die collega A nu wel zou moeten kunnen, maar toch niet kan, ná 1 september zou het mijn werk toch al niet meer zijn, wel dan ga ik collega A ook niet meer helpen om het wel goed te doen. Ook ik doe dingen fout, iedereen maakt fouten, maar om bij de meest simpele kunstjes die elke keer bijna hetzelfde zijn (behalve dan dat het elke keer weer andere mensen betreft) fouten te maken gaat er bij mij niet in. Dan heb je totaal geen inzicht in hetgeen er speelt op het kantoor van notarin W.
Dat je na ruim 2 maanden nog lang niet alles begrijpt, dat snapt iedereen, maar dat je na ruim 2 maanden niets meer hebt geleerd dan de dag dat je binnenkwam, verkeerd doet, niets oppikt, dat begrijpt niemand van kantoor. De notarin vindt collega A “zielig”, maar tegelijkertijd heeft zij met het “probleem van mijn vakantie” niets meer gedaan, behalve door te roepen dat mijn vakantie werd ingetrokken (waar ik hartelijk om moest lachen), want ik heb geboekt en ik ga gewoon.
Het feit dat collega A ook is gaan “klagen” bij de notarin heeft ook geen goed gedaan aan mijn wil om haar nog wat te leren, dat was een foute zet, aan 1 kant snap ik het toch ook nog wel een beetje, op het kantoor van notarin W loop je ook tegen een muur aan van de collega’s die er al jaren zitten en die je -oncollegiaal- niets willen leren, maar aan de andere kant is het ook zo dat als je zelf ook totaal geen inzet toont om iets erbij te willen leren, mijn geduld ook een keer op is. Dan laat ik je -hoe hard ook- gewoon zwemmen.