In dit logje schreef ik dat ik van de chirurg had begrepen dat de 3 pennen die in mijn pols zitten er middels een operatie ook weer uitgehaald zouden moeten worden, echter..
Vanmiddag was ik weer in het ziekenhuis vanwege de pijn die alleen maar erger werd. De gipsverpleger knipte het gips weg en tot mijn schrik zag ik -wat ik niet verwacht had- 3 pennen uit mijn hand steken met dopjes. Vooral mijn duim deed bij elke beweging enorme pijn én ik voelde het gewricht in mijn pols ook elke keer langs een pen “knakken”. De verpleger haalde het dopje weg en dat gaf al een stuk verlichting, maar de chirurg had -na het bekijken van mijn foto- een nóg blijdere mededeling. De pen die zo’n pijn deed mocht er al uit, (omdat hij dus niet helemaal goed zat en dus die enorme pijn gaf). Ik ga niet snel van mijn stokje, maar afgelopen dagen gebeurde dat een aantal malen wel bijna.
Afijn, ter plaatse -zonder enige verdoving- werd die ene vervelende pin eruit gehaald en nu heb ik een stuk lichter gips aan mijn nek hangen, (ook wel een leuke bijkomstigheid). Natuurlijk doet mijn pols nog wel wát pijn, maar het is al een héél stuk minder. 😛 , ik wilde wel dat ik eerder had gebeld, maar dat is achteraf..
Het is vast een natuurwet dat je altijd te laat achter dit soor dingen komt….
Maar fijn dat je er minder last van hebt 😎