Door die stomme val vorig jaar augustus van de trap kon ik door de pijn elke keer de ramen niet lappen, ik ergerde me al een tijdje aan het bijna niet meer naar buiten kunnen kijken, maar vandaag kreeg ik de geest (en als ik de geest krijg moet ik daar ook gebruik van maken), dus heb ik vandaag eens (ik denk na ruim 1 jaar) de ramen van binnen en van buiten gelapt.
De nieuwe kunstof kozijnen aan de voorkant heb ik ook gelijk maar eens aangepakt, er kwam werkelijk waar zwart water van af 😳 Gelukkig kunnen die ik die van binnenuit helemaal open doen, want echt op een ladder klimmen durf ik echt niet (meer).
Het is af en toe wat streperig, maar dat mag de pret niet drukken, ik kan weer naar buiten kijken 
Overigens merk ik wel dat het vooruit gaat met mijn pols, maar vandaag heb ik niet op de zogenaamde nullijn gelet, dan duurt het ramen lappen nog langer en mijn favo bezigheid is het ook al niet met als gevolg dat ik weer verrek van de pijn, ga zo met een advilletje op de bank zitten (en vanavond naar boer zoekt vrouw kijken) hoe burgerlijk 😳
