’t Is toch niet te geloven, het sneeuwt een beetje in Nederland en het hele land ligt op zijn gat, vroegâh, toen ik jong was en alles nog goed, werd er niet over geklaagd dat er een beetje sneeuw viel en werd er zeker geen weeralarm code oranje afgegeven. Laat staan dat de treinen niet reden, net zoals ze niet reden in december 2010 (waar ik helaas geen logje over heb geschreven), toen ik van ’s middags half 5 tot en met ’s avonds half 12 onderweg was om naar huis te komen, omdat er toen totaal geen enkele trein meer reed en er ook geen enkele info was over wel of niet rijdende treinen.
Vandaag dus ben ik een half uur eerder naar huis gegaan, toen ik aankwam in Sloterdijk zag ik al veel mensen staan, maar toen ik op het perron aankwam rezen mij de haren nog erger omhoog dan ze normaal gesproken al doen:
Het zag zwart van de mensen, simpelweg natuurlijk omdat er al 1 uur geen enkele trein meer reed:
Gelukkig dan weer dat er na 20 minuten koukleumen er een spinter (de zogenaamde slet) kwam aanrijden die al tjokkievol was. Dat mocht de pret niet drukken, doordat ik ooit een paar keer met een machinist ben meegereden weet ik precies waar ik moet staan als de trein stopt (ik stond dus pontificaal voor de deur) en na enig geduw en getrek bevond ik mij als een haring in een tonnetje in de trein op weg naar Uitgeest. De trein werd leger en leger, op een gegeven moment kon ik zelf zitten, en moest ik enig whats app berichten beantwoorden van iemand die ook onderweg was naar huis, maar dan in de auto die met een slakkengang over de A nogwat reed.
Toen de trein in Uitgeest stopte, stond er gelukkig een trein klaar naar het berenholletje, zodat ik toch nog redelijk op tijd, glibberend en glijdend aankwam. Deze keer was ik om half 7 “al” thuis, terwijl ik normaal gesproken om 17.18 op de trein spring en om 18.50 bij mijn huisje aankom.
Het lijkt wel alsof mensen niets meer gewend zijn als er iets ander weer is als voorspeld, nu maar hopen dat het morgen mooi weer is, dan ga ik fijn foto’s maken van de sneeuw, maar wel met sneeuwkettingen onder de schoenen, omdat ik als de dood ben dat ik val en weer iets breek 