Het werk was al een soap story met al die ellende die over ons heen komt, maar het kan nog erger (zie dit logje), welk logje niemand snapt, omdat het té erg is om erover te schrijven.
Laten we het erop houden dat de beslissing achteraf begrijpelijk is, maar dat de dingen die nu boven komen drijven ons aller monden doet openvallen. Niets menselijk is ons vreemd, maar de dingen die nu naar boven komen na enig onderzoek doen mij ook wel schrikken. Je weet nu eenmaal dat alles op je werk in de gaten gehouden kan worden, men kan zelfs zien of je inlogt op “porno sites”, wat -zoals baas C van ict ons eens kond van deed- zelfs de meest “keurige” collega’s wel eens op het werk doen en/of de godganse dag naar die sites zaten te loeren, daarom is het des te onbegrijpelijk dat dit gebeurd wat er nu gebeurd.
Door de wet op de privacy mag dat overigens geloof ik niet openbaar worden, maar in het geval er stront aan de knikker is, mag dat dan weer wel. Ieder weldenkend mens weet dat -mocht er iets gebeuren- men tot op de bodem kan uitzoeken waar men wanneer is ingelogd, met wie men belt op de mobiel van het werk, enzovoort enzovoort. IP-adressen liegen nooit, want dat is iets wat je niet kan veranderen.
Mócht ik zo gek zijn om met mijn “werk” mobiel te gaan bellen in Griekenland (zie dit logje) weet ik donders goed dat men alle in- en uitgaande gesprekken van mijn “werk”mobiel kan controleren, dus waarom zou ik die heisa op mijn hals halen?
Mócht ik willen bellen vanuit het buitenland (wat een zeker iemand vanavond dus trachtte te doen via skype -wat niet werkt omdat ik én bijna niets kon verstaan én ik nog steeds denk dat die zekere iemand op vakantie is en zich niet met mij hoeft te bemoeien-) dan doe ik dat wel via mijn eigen mobiel, maar dan nog denk ik 10 keer na voordat ik dat ga doen.
Afijn ik dwaal af, wat ik wel weet is dat ik het gebeuren onbegrijpelijk vind, maar er geen minuut minder om slaap omdat ik momenteel wel even andere dingen aan mijn hoofd heb die mijn aandacht opeisen én die in mijn ogen veel erger zijn.
Resumé van het geheel, ik heb “dit” weer van me afgeschreven, we gaan weer over tot de orde van de dag, de dag van morgen die ik met angst en beven tegemoet zie, maar die ik ook wel weer doorkom, ik ga er niet over liggen piekeren, het komt zo het komt, als iedereen maar weg gaat en ons min of meer stuurloos achterlaat, dat gaat het maar zoals het gaat ❗