In dit logje en dit logje staat te lezen dat mijn geraniumleven momenteel niet zo veel weg heeft van een geraniumleven, elke dag weer is het weer lachen geblazen als ik op een zeker moment een zeker iemand tegenkom, waarbij niemand mag weten van de cryptische momenten. Elke keer weer is het leuk om te zien dat een zeker iemand nog steeds niet goed heeft geleerd om met de situatie om te gaan en elke keer weer is het lachen om dat te zien. Die zekere iemand heeft het ook razend druk en doet mij doodleuk kond dat de gedachte dat die zekere iemand mij elke dag even kan zien die zekere iemand op de been houdt.
Normaal gesproken zou ik daar van gaan moeten braken, maar momenteel vind ik het alleen maar spannend en grapvol, raar maar waar, wellicht heb ik het even nodig.
Ik begin inmiddels wel een beetje te merken dat de eigenaardigheden van een zeker iemand niet mijn eigenaardigheden zijn. In het “normale” leven zou ik iemand links laten liggen die witte sokken draagt bij zijn zogenaamde jezusslippers, evenals ik iebelig word van iemand die een “buideltasje” omheeft, maar op hetzelfde moment denk ik dan weer: “ik zie die zekere iemand niet dagelijks, leven en laten leven”.
Hoewel ik dan weer wel zeker weet dat op het moment dat die zekere iemand deel uit zou gaan maken van mijn “dagelijks” leven, de schrik van zijn leven zal krijgen, ik zal die zekere iemand dan heel snel duidelijk maken dat zijn eigenaardigheden niet de mijne zijn 
wat de witte sokken betreft heb ik dat overigens al gedaan, dat kan écht niet meer!!
Verder was er vandaag ook weer even een grapvol moment op een zekere plek, ik kan er niets aan doen, maar het blijft spannend om dit mee te maken, met de wetenschap dat als “het” uitkomt de rapen gaar zijn (dan weer niet voor mij) daar zorg ik dan ook wel weer voor.
