In dit logje schreef ik dat ik tijdens mijn afgelopen vakantie met iemand in contact was geraakt via de WhatsApp, als dát niet gebeurd was, wat er afgelopen maandag de 17e was gebeurd hadden we elkaar wellicht nog een paar keer geWhatsAppt, maar verder was er niets nakkes aan de hand geweest. Misschien waren we tijdens de vakantie elkaar nog een paar keer tegengekomen en vriendelijk gedag gezegd, een praatje pot gehouden en nog een paar WhatsAppjes gestuurd en that’s it. Maar helaas -of wellicht gelukkig- liep het een en ander anders.
Zoals gezegd, een paar jaar geleden had ik er niet aan moeten denken om contact met hem te maken, waarom dat nu wel zo was, Joost mag het weten, maar het gebeurde wel. Wellicht kwam het omdat ik de laatste tijd mijzelf weer goed voel, wellicht straal ik iets anders uit, dat kan natuurlijk ook, maar we ráákten aan de praat en eigenlijk ook niet meer uitgepraat. Door wat ervaringen de afgelopen jaren ben ik nogal adrem, dus dat kwam/komt goed van pas.
Hij kent me nog niet zo goed merk ik, dat komt ook omdat we elkaar eigenlijk alleen maar groetten en verder nooit praatten. Ik weet bijna niets van hem, (ik weet alleen dat zijn voornaam Jaap is, zodat mijn vriendin Y die helaas niet meer onder ons is, hem zijn bijnaam heeft gegeven, zijnde Japie Krekel, immers al mijn “vriendjes/scharrels hadden bijnamen, de eerste heette René Hoedjes, al snel door iedereen Petjtes genoemd) hij weet bijna niets van mij, maar dat maakt het extra spannend, temeer daar niemand op Lesbos mag weten dat wij af en toe -nu ja, zeg maar gerust vaak- WhatsAppen (om het over de andere dingen dan maar niet te hebben). Nu ik weer in Nederland ben is WhatsApp de enige manier om contact te houden, door omstandigheden die er niet toe doen, maar die als een rode draad door mijn leven lopen. Het maakt wel dat ik mijzelf uitermate goed voel, het maakt dat ik die extra spanning in mijn lijf wel gun en hoewel het mijn werk niet mag beïnvloeden deed het dat de afgelopen paar dagen wel, maar gelukkig merk ik nu dat de spanningsboog wat minder gaat worden, tot op een niveau dat het grappig is om af en toe op het werk een “sjaal emoticon “WhatsApp te versturen. Niemand begrijpt dit verder gelukkig, alleen hij en ik en omdat ik nu een smartwatch heb, kan dit ook geen kwaad als ik op mijn horloge plots een sjaal te zien krijg. Ík weet wat het betekend, hij ook, en dat wil ik graag zo houden.