Nadat een zeker iemand en ik gisteren plotseling spontaan samen een borrel zijn gaan drinken (zie dit logje), werd ik vanmorgen in alle vroegte (voor mij), -die zekere iemand staat al op om 5 uur en stuurt mij om 6 uur enige whats app berichtjes-, weer ernstig leuk begroet mag ik wel zeggen. Ik kan er niets aan doen, maar de spanning die het mij geeft (omdat niemand wat mag merken) is extra leuk te noemen, ik loop de hele dag te grijnzen.
Ook vandaag waren enige momenten weer erg leuk te noemen, temeer omdat niemand mag weten dat die momenten gebeuren, maar het voor mij een sport is om dat niet te laten merken, en ik merk dat ik daar erg goed in ben. Ik heb inmiddels in de gaten dat een zeker iemand daar toch wat meer moeite mee heeft, maar dat zal met de leeftijd te maken hebben.
Zoals vanmiddag, toen ik op dat moment ergens anders was, ik merkte dat een zeker iemand niet met de situatie om kon gaan en eigenlijk vind ik dat gewoon leuk, lekker op de kast jagen (vanzelfsprekend krijg ik hem net zo hard weer terug, maar dat maakt het extra leuk), maar waar ik die zekere iemand gisteren eerlijk kond van deed, is ook wel weer waar.
Nog nimmer was er een iemand zo in mijn dichtbije omgeving, nog nimmer was het zo dat ik iemand elke dag tegen zou kunnen komen aan de orde, en nu is dat wel zo. Waarbij opgemerkt dient te worden dat ik het ernstig leuk en spannend vind om mee te maken, dat er enige consequenties aan verbonden kunnen zijn, maar dat ik voel dat ik daar nu -mede door de kapitein- niet meer bang voor ben, dat ik het lekker laat gebeuren en dat ik het ook nog eens erg spannend vind.
To be continued 😳
