In dit logje probeerde ik over lange en/of korte tenen te schrijven, het Leermoment ging echter geheel vanzelf een geheel andere kant op (dat kan je wel eens hebben als je het over iets begrijpelijks wilt hebben), terwijl je mood het eigenlijk over weer iets totaal onbegrijpelijks wil hebben. Ik laat mij soms wel door mijn mood lijden en dat is alleen maar goed, want dat maakt dat ik sommige dingen beter kan handelen. Na bijna 1 week stilte van Krekel (omdat mij dat werd geappt), trok ik de stoute schoenen aan en vroeg hoe het ging (heel neutraal en nietszeggend). Krekel reageerde weer totaal onbegrijpelijk met enige emoticons) hetgeen mij doet vermoeden dat het 2 kanten op kan met Krekel. Óf Eucalypta heeft iets ontdekt óf Krekelt heeft werkelijk waar last van iets waar hij mij kond van deed.
Ikzelf denk dat het 1e scenario het geval is, want Eucalypta is niet gek, en kent haar pappenheimers, maar tegelijkertijd merk ik dat de stilte mij goed doet, dat ik het geheel beter kan handelen en er beter van een afstandje naar kan kijken. Ik wás er een beetje van in het warretje, maar nu gaat het weer goed, en heb ik op mijn werk ook een ernstig leuke monteur gespot die lekkages van het plafond moet oplossen en er schijnbaar elke dag rondloopt. Want nádat hij afgelopen donderdag kwam omdat er lekkage was op kantoor, zag ik hem vrijdag nogmaals beneden bij de receptie. Misschien had ik een geeltje op zijn vergeten tang moeten plakken met een tekst die maar 1 insider weet (en die ik hier niet kan herhalen).
Bij de weg, ik wílde eigenlijk schrijven over een speciaal plekje, maar mijn mood ging weer een heel andere kant op, het schrijven over dat speciale plekje komt vast nog wel een keer.