Stemming

woensdag 28 juli 2004
Het gebeurd niet vaak, en als het gebeurd is het meestal goed mis, maar vanmorgen kreeg ik via de telefoon een zo’n ongehoord k.u.t. bericht dat mijn vrolijke stemming welke ik toch al niet zo erg had (ook door omstandigheden die ik zo zal gaan uitleggen) spontaan omsloeg in een werkelijk vreselijk erg verschrikkelijk rothumeur.
Nu is dat bij mij meestal wel weer gauw verdwenen, maar nu even niet:(
Ben maar naar huis gegaan, omdat op mijn werk zitten te malen over dat k.u.t.bericht valt ook niet mee, terwijl het ook dan nog niet zo druk is en ik er dan ook daadwerkelijk over kan gaan zitten malen en dat schiet ook niet op.
Verder lagen er wat debiele om aandacht vragende mailtjes her en der te wachten, en dat bracht me ook al in zo’n vreselijke rotstemming, dat ik -als ik niet oppas- een aantal mensen voor de poten ga trappen, zodat zij mij nooit meer durven te mailen. (doe het maar even niet, heb geleerd om tot 10 te tellen, maar in dit geval is tot 10.000 tellen een betere optie)
Gelukkig helpt schrijven over mijn rotstemming mij er ook al vaak overheen, en zo heel af en toe verschijnt er van iemand die nooit kan ook nog wel eens een lief mailtje in mijn boxje, waar ik dan al weer en beetje om moet grijnzen (eenmalig dan maar een kus) én
ja, ’t is niet te geloven, er lagen weer wat leuke nieuwe actie washokmeneren foto’s op me te wachten, die mij weer een beetje lieten grijnzen, ditmaal nog nét niet in lachen, (nog even niet), maar mijn stemming is meestal niet zo dipperig te noemen, en over 1 uur of zo ben ik weer op mijn oude niveau.
Even een waarschuwing voor sommige mensen die het nog niet geleerd hebben, ga geen zeikmailtjes in mijn boxje dumpen, dat kan ik effe niet hebben, ga ook niet om aandacht vragen, die aandacht wens ik effe niet te geven.
O en nog een boodschap voor 1 speciaal persoon, doe maar vanavond, dan kán het vast wel weer.
Yogi