Zojuist kreeg ik een telefoontje van de Aussie. Hij wil me nog even zien voordat hij naar Suriname vertrekt en komt zondag tegen het eind van de middag nog even langs.
Hij heeft het bij zijn zus en ouders ook erg druk met klussen, dus vind ik het niet nodig dat hij dat ook weer bij mij gaat doen, zo vlak voordat hij 2 weekjes weggaat. Daarna schijn ik aan de beurt te zijn (om te komen klussen, we houden het netjes in verband met meergenoemde censuur van mijn wereldberoemde nichtjes).
Echter, hij heeft wel wat ideetjes voor bij mij thuis, dus moeten we maandagmorgen al vroeg op pad om het een en ander te bestellen, zodat die spullen erzijn als hij weer terug komt van Suriname. Of hij dan echter onmiddellijk weer bij me terugkomt of eerst nog even terug gaat naar het noorden is mij niet geheel duidelijk, edoch ook dát zullen we wel weer zien.
Hij vertrekt dinsdagmorgen naar Suriname en omdat het gemak de mens dient en ik dichtbij Schiphol woon en zijn zus niet, reist dan met me mee naar Sloterdijk, alwaar ik moet gaan werken en hij weer fijn vakantie gaat vieren (soms is het leven een beetje oneerlijk). Wat echter dan weer wel leuk is dat ik de hele zondagavond, en maandag én dinsdagochtend van zijn gezelschap kan genieten, dat dan weer wel.
’t Is maar goed dat ik zo’n makkelijk mens van mezelf ben en bijna alles goed vind én het ook nog eens leuk vind, omdat ik het zienderogen op zie knappen en ik zelf ook nog wel wat ideetjes heb. Dat de bodem van de schatkist van het berenholletje aardig in zicht komt, doet niet terzake, op deze manier kom ik elke dag weer blij en gelukkig thuis en daar is ook wat voor te zeggen.
Ik heb al heel wat ideetjes voor mijn nieuwe slaapkamer en mijn nog kale woonkamer.
Zucht, dat gaat weer heel wat eurootjes kosten. Misschien moet ik morgen maar eens naar Ikea gaan om de broodnodige versieringen voor mijn holletje te gaan aanschaffen.
