In dit logje schreef ik dat ik het niet vaak heb (zeg eigenlijk maar nooit), maar dat er 1 iemand is die ik niet kan weerstaan.
Mijn verstand zegt (nog steeds) dat ik ermee moet stoppen, maar mijn gevoel zegt (nog steeds) dat ik dat nog niet wil, omdat ik die lekkere spanning of events wel of niet door kunnen gaan niet wil missen in mijn leven.
Na enige mailstilte is er weer een hevige correspondentie op gang gekomen, waarbij mijn grappige voorstel om een oplossing te vinden voor het probleem (dat van de andere kant), meer dan in goede orde bleek te vallen. Dusdanig goed dat er plots opeens wel van alles zou kúnnen. Nu ben ik nog steeds op mijn hoede: ‘eerst zien dan geloven’, maar, ik gun de ander kant nog de voordeel van de twijfel.
En het maakt ook dat mijn ingekakte geraniumleven weer wat spanning ingeblazen krijgt 
(en dat bevalt me wel)
🙄 je bent en blijft een vrouw he 😉 en ik nog wel denken dat vrouwen altijd verstandig waren 😆
@Remco, soms voelt het ook best wel weer eens lekker om (on)verstandig te zijn