’t Is al een tijdje geleden dat ik erover schreef, maar de trouwe lezertjes van mijn weblogje weten dat ik de werkweek van- en naar Sloterdijk reis en vanaf ongeveer november elke keer dezelfde man ontmoet: zie ook trein.
Nu is het inmiddels bijna mei en vanaf november tot mei kom ik elke keer dezelfde man paar mensen tegen die net als ik in of nabij Sloterdijk werken. Sinds een aantal weken maken we ook altijd gezellig een praatje en de reis vliegt dan ook elke keer weer voorbij. We maken wat gekkigheid met elkaar en vertellen elkaar ook wanneer we niet in de trein zitten.
Het is best wel grappig want al pratende leer je elkaar toch wel wat kennen (ook al is het vaak gekkigheid), de 2 heren zijn getrouwd en wonen in de omgeving van Schagen, eentje heet er Ed (of Bert dat kan ook) de naam van de andere man (die van het verlegen sjansen weet ik nog niet) en sinds donderdagmiddag weet ik de naam van de dame ook, zij heet M.
Afgelopen donderdag kreeg ik te horen dat ik vrijdag zowaar helemaal alleen in de trein moest gaan zitten, omdat iedereen vakantie had en/of een vrije dag en men maakte zich enige zorgen om mij, of ik dat wel vol kon houden in mijn eentje .
Bij het weggaan donderdag middag maakten we nog wat gekkigheid dat als ik er de volgende week niet was, zij maar een opsporingsbericht moesten laten uitgaan, maar gezien het feit dat ze niet weten hoe ik heette, werd dat dus wat moeilijk, dus heb ik bij het het verlaten van de trein maar mijn naam geroepen. Vanzelfsprekend zal ik hen dinsdagmiddag uitgebreid kond doen van mijn ervaringen alleen in de trein
