Zoals de trouwe lezertjes van mijn logje wel weten moest ik vanmorgen in alle vroegte naar de gyneacoloog om een uitstrijkje te laten maken, omdat het van binnen niet helemaal goed is. Nu is dát in het geheel niet erg, wél erg is als je om 9 uur een afspraak hebt en pas om half 10 binnen mag komen bij de dokter, waarbij er vervolgens weer een of andere jonge assistente tevoorschijn plopt. Er word netjes gevraagd of de jonge assistente mee mag kijken (nu vind ik dat niet zo erg, iedereen moet zoiets leren), maar het ligt toch wet ietwat ongemakkelijk kan ik vertellen.
Afijn, de trein van 9.52 reed net voor mijn neus weg, dus moest ik wachten op de trein van 10.12 die erg vol was, waarbij er een jongeman werkelijk waar op ongeveer in 2 stoelen lag ongeïnteresseerd naar buiten kijkend met een of ander mp3 spelertje in zijn handen (en ik toch wilde zitten) zei ik vriendelijk pardon, wees naar de stoel naast hem, waar ook nog een tas op lag en ging naast de jongeman zitten. De jongeman stortte zijn tas met een vuile blik naar mij op het tafeltje bij het raam en ging vervolgens onderuit gezakt zitten, of zo'n manier dat hij ongeveer 1,5 stoel nodig had.
Toen er vervolgens een aardige jongeman tegenover me kwam zitten die onmiddellijk zijn wenkbrauwen optrok toen hij mij geklemd zag zitten tegen de stoel aan, terwijl de jongeman nog steeds 1,5 stoel nodig had, moest ik erg grijnzen. Het was een aardige jongeman (wel wat jong), maar het zag er leuk uit, vervolgens hebben we de hele treinreis wat lacherig naar elkaar gekeken en gegrijnsd en de wenkbrauwen opgetrokken (het meisje tegenover de jongeman die zo uitgebreid zat keek mij af en toe verbaasd aan), maar tot mijn verrassing (toen ik bijna uit moest stappen), trok de jongeman naast mij zich zuchtend op en trok zijn benen bij zich. Ik stond op, riep vrolijk "te laat", wierp de aardige jongeman tegenover mij nog een vrolijke grijns toe, ik kreeg een lief knipoogje terug en mijn dag was weer helemaal goed. 😛
had je die goof niet ff buiten de trein kunnen hangen 😉
nu maar hopen dat de uitslag gunstig voor je uitpakt 😀
oww vreselijk he zulke type’s…bah.
en gelukkig heb je dat gedoe met het uitstrijkje nu achter de rug?? vreselijk he..en spannend ook.
ik had ook een keer zoiets en geloof me of niet…tuurlijk net een vervangende huisarts van hooguit 19 jaar…vreselijkkkk
waarom sprak je hem er niet op aan?
soms heb je geen zin om een opmerking te maken, ertussen wurmen zegt genoeg, maar er zijn botterikken die dat niet oppikken. gelukkig kwam er een stralende lach voorbij, dan relativeer je gemakkelijker toch? van de andere kant gewoon een keer vriendelijk maar duidelijk er iets van zeggen is niets mis mee.
“je stond op” “en riep vrolijk” mmmmmmmmm…. volgens mij zit je nog in de trein? 🙂