In dit logje van 16 april jongstleden stond te lezen dat ik een zogenaamd Tu Moment zou gaan beleven. Men moet er wat km’s rijden voor over hebben, maar dan heeft men ook wat, nadat ik op de plaats van bestemming B.K te Duitsland was aangekomen, dreigde de communicatie ietwat mis te gaan, edoch ik heb op mijn ifoon een geweldig navigatie systeem, en google, hetgeen me hielp om op de plaats van bestemming aan te komen, dat men ook kan aangeven dat men kan lopen is me even ontgaan, daar kwam ik pas laterder achter.
Niet getreurd, ik heb mijn ogen weer uitgekeken (en niet alleen mijn ogen), ook mijn camera keek zijn lens uit (zelf gevonden spreekwoord), zodat ik des ’s avonds al een flink aantal foto’s mocht maken.
Ik moet echter nog even wennen aan het navigeren zoals dat te doen gebruikelijk is, toen ik de volgende ochtend het persboek kreeg met mooie foto plekjes wist ik nog niet dat je ook coördinaten in mijn nieuwe navigatie systeem kunt invoeren, dus na enige omwegen en keren en nog een paar keer keren, kwam ik (veels te vroeg) op de lunchplek aan, alwaar ik alweer mijn ogen uitkeek.
Toen ik echter des middags blij aan het pielen was met mijn nieuwe ifoon, kwam ik er geheel zelf achter dat de coördinaten die in het persboek stonden overeen kwamen met de plek van bestemming, zodat ik des middags als een achterlijke in Slenaken een bergweggetje op moest hollen, omdat anders de situatie gevaarlijk zou gaan worden, nestelde ik mij tussen de bosjes en kon geweldig mooie foto’s maken van lang scheurende vehikels.
Om een kort verhaal lang te maken, ik heb een hoop leermomenten en nog meer alfabet-/streep momenten meegemaakt, ik heb een heerlijke tijd meegemaakt, én ik heb ook nog eens een aantal knappe foto’s kunnen maken, waarbij aangemerkt dient te worden dat er ook een fotograaf rond liep die dit al jaren doet en echt foto’s maakte om van te kwijlen, een hele aardige jongeman die mij ook mijn ding liet doen toen de momenten daar waren om die dingen te doen. Wat ik wel heb geleerd is dat ik gewoon brutaal moet zijn en niet teveel op de achtergrond moet blijven, iets wat nog wel even moeilijk is voor mij, omdat ik zo gewend ben om wel op de achtergrond te blijven, wegens omstandigheden die er niet toe doen.
Dit gezegd hebbende, was ik echter wel op de gala avond in Huis ter Duin, geheel tegen het plan in, ik was er totaal niet op gekleed, maar heb wel ontdekt dat al dat brallerige niet mijn ding is, netwerken doe ik wel op mijn eigen manier, niet op de brallerige manier omdat ik daar gewoon niet van houd en ik daar ook totaal niet op gefocust ben, ik ben gefocust om leuke/mooie foto’s te maken, dat netwerken laat ik graag aan anderen over.
Daarbij dient wel aangemerkt te worden dat het vanzelf gaat als je je openstelt. 1 Meneer kwam mij bewonderd vragen of ik “dit” vaker deed en of ik ook vaker als vrouw op pad ging om foto’s te maken van rally’s. Een ander reageerde positief toen hij mij herkende als zijnde die “debiel die in de bosjes lag om foto’s te maken. En verder kom je vanzelf wel in contact met mensen, het “vlekje” spreid zich dan maar wat langzamer uit. Het enige jammere is dat ik vanaf dinsdag op vakantie ga en niet in de gelegenheid ben om al mijn foto’s om te zetten naar een jpeg formaat die ik op mijn site kan plaatsen, maar net getreurd, eind juni is er weer een nieuwe ronde nieuwe kansen.
