Normaal gesproken ben ik niet zo’n erge twijfelkont, maar bij de Piloot/Anton (zie ook dit logje) slaat elke keer de twijfel ernstig toe. Ik moet voor mezelf uit zien te vinden of ik dit ozo leuke contact nog verder wil uitbouwen of dat ik er nu -voordat er een man overboord is- een eind aan moet gaan maken. (Niet aan mezelf voordat we dat weer krijgen). Anton heeft enige problemen die ik eigenlijk niet wil weten, de contacten via dat leuke plekje moeten spannend en leuk blijven, er moeten geen problemen uit ontstaan die ik meeneem naar huis. Ik heb zelf al genoeg aan mijn hoofd door enige aanstaande events die gaan plaats vinden en die gaan maken dat ik -volgens de voorspelling van de handchirurg- voorlopig weinig tot niets kan doen.
En verder -ik kan daar niets aan doen- heb ik via dat speciale plekje wat meer contacten opgeduikeld die potentie lijken te hebben om te gaan ontdekken of er een date inzit. Het enige jammere dan weer is dat die contacten mijn humor veel minder begrijpen dan Anton, omdat ze mij niet kennen, mijn uitdrukking niet kunnen zien. En door mijn mood waarin ik momenteel in ben, is die humor wellicht een beetje teveel van het goede voor contacten die mij niet kennen, maar ik heb ook geen zin om mij aan te passen. Ik zit momenteel meer dan goed in mijn velletje en wil niet meer afzakken naar dat gevoel dat je niet meer goed in je velletje zit, dus heb ik deze spanning momenteel gewoon nodig in mijn leven en ik kan niet anders zeggen dan dat dat goed voelt, heel erg goed.