Vakantiegevoel

Wat een gekke gewaarwording is het als je weet dat morgen op vakantie gaat, er een enorme zin in hebt, maar nog steeds niet het idee hebt dat het ook daadwerkelijk zo ver is. En dat terwijl ik zalig 3 weken kan genieten op mijn geliefde Lesbos.

Misschien zou ik eens een begin moeten maken met het pakken van mijn koffer, maar dat is binnen een half uurtje klaar. Men flikkert wat korte broekjes, hemdjes, een badpak en een handdoek in de koffer. De rest van de ruimte wordt ingenomen door:

• een lader voor de telefoon (belangrijk, men moet toch bereikbaar blijven als zus en nichtjes je toe wensen te zingen tijdens je verjaardag);
• een lader voor de batterijen van mijn fototoestel (erg belangrijk, ik moet wel veel foto’s kunnen maken)
• een lader voor de mp 3 speler (belangrijk, een vakantie zonder muziek is geen vakantie)
• een lader voor de imagetank (heel erg belangrijk, anders kan ik niet veel foto’s maken)
• een lader voor de batterijer voor de flitser van mijn fototoestel (iets minder belangrijk, maar wel dusdanig belangrijk dat hij (de oplader) mee moet.
• wat verzamelt de mens in de loop der jaren toch een hoop laders om zich heen.

Vroegah, toen alles nog goed was, had je nergens?laders voor nodig. Men kocht 30 diarolletjes voor het analoge fototoestel en wat extra batterijen (dat was genoeg ).

Ik had nog geen mobiele telefoon, nog geen digitale spiegelreflex, nog geen imagetank om al die foto’s over te kunnen zetten. Als je nu eenmaal van plan bent om wat meer foto’s te maken dan de gemiddelde mens die op vakantie gaat (vast wel meer dan 100 foto’s) moet je wat verzinnen om de foto’s kwijt te kunnen. Als ik dan ook nog eens een laptop mee moet slepen (samen met mijn foto apparatuur) mag ik wel een drager meenemen. (Ik weet wel een aardig jonger iemand, maar het kan te gek ook)

Afijn, vandaag kan ik nog even fijn genieten en op mijn gemak nog wat laatste boodschapjes doen, de Engelsen bereiden zich al weken en weken voor op de aankomende vakantie zo heb ik mogen lezen. De koffer staat bij wijze van spreken al ingepakt bijna klaar en dat terwijl zij pas volgende week donderdag gaan.

Verder heb ik vannacht een ernstige nachtmerrie gehad, ik was op vakantie (met wat andere mensen) en mijn rugtas met mijn fototoestel waar iemand anders even op moest letten, was meegenomen, ik ben nog nooit zo verdrietig en kwaad geweest. Nu maar hopen dat het geen voorspellende droom was en ook irl gaat gebeuren, want dan wordt ik heel erg verdrietig. Een grotere “ramp” kan ik me niet voorstellen!