Ik begrijp dat iedereen anders om gaat met verdriet. Het is nu zo’n week of 5 geleden dat de buurjongen “onder verdachte omstandigheden” is overleden. (zie ook dit logje).
De buurvrouw komt bijna elke dag zo rond 11 uur op haar versierde fiets (met bloemetjes en een toeter) samen met haar moeder langs om dingen te doen in de woning? Wat voor dingen is mij in het geheel niet duidelijk, maar dat geeft niet, ieder heeft recht op zijn privacy. Tot op heden heb ik niet veel last van het gerommel (in tegenstelling tot zoveel jaren terug toen de buurtjes elk weekend (en dan ook alleen in het weekend) 2 jaar lang aan het verbouwen waren.
Elke dag zo rond een uurtje of 4 vertrekken ze weer (waarschijnlijk terug naar het ouderlijk huis). Zoals al gezegd de buurtjes hebben het buskruit niet uitgevonden, ze zijn van zichzelf een beetje simpel, met als bijkomstigheid dat de buurvrouw een nogal eigenaardige stem heeft, ze lijkt wel een beetje op Eucalypta.
Vandaag kwam mij ter ore dat het kennelijk toch de bedoeling is dat de buurvrouw weer naast me gaat wonen, men had het over vloerbedekking doortrekken en spullen weghalen die “van hem” waren en eigenlijk in de weg stonden, zodat zij meer ruimte had? Ik hoop maar dat de verbouwing niet net als de vorige keer zolang gaat duren.
Maat wat me toch het meeste verbaasde vandaag is dat ik plots de buurvrouw hoorde zingen? Misschien is dat haar manier van haar verdriet verwerken, (dat kan natuurlijk), maar ik persoonlijk vind dat een beetje gek. Natuurlijk gaat het leven door en natuurlijk moet je verder met je leven hoe moeilijk dat ook zal zijn, maar na krap 6 weken weer lopen te zingen in huis dat bevreemd mij wel een beetje.
