In 5 days Insight zag ik laatst een aflevering over mensen met Parkinson, mensen van mijn leeftijd wel te verstaan. Ook ik kan niet alles meer onthouden, maar wat ik nog steeds wel weet en merk ik dat ik al mijn frusties van me af kan schrijven middels mijn Leermomenten in onbegrijpelijke Cryptische- of Andere Momenten waar zelfs ik na al die jaren soms geen touw meer aan vast kan knopen en niet meer snap wat ik daar mee heb bedoeld toen ik dat Leer- of Ander Moment schreef.
Nu ik weer zo bezig ben om mijn Leermomenten weer op de rit te krijgen zoals ik dat wil merk ik dat het mij weer erg goed doet om dingen van me af te schrijven. Ik wist natuurlijk al lang dat ik dat kon, dingen van me af schrijven die me dwars zitten, maar ik heb dat een tijdje niet gedaan omdat het écht niet goed ging. Ik merk dat ik langzaam aan weer terug begin te krabbelen én merk ook dat ik het weer leuk vind om wat onbegrijpelijke Leermomenten aan het net toe te vertrouwen. Geen hond leest meer mijn Leermomenten, het enige trouwe lezertje van de afgelopen jaren is er helaas niet meer, maar wie weet krijg ik ooit nog wel weer een schare trouwe lezertjes.
Vlak na de Startpagina had ik deze nog wel zo tonen de vele reacties mij, maar doordat ik mijn Leermomenten vaak in de wilgen heb gehangen doordat ik niets meemaakte en/of een Geranium Leven verkoos of niets had om over te schrijven zijn deze trouwe lezertjes ook in het blauwe hinein verdwenen.
Langzaam aan ga ik mijn Leermomenten weer opbouwen, ga alle Leermomenten na (het zijn er bijna 1300), over een tijdje is het allemaal weer compleet met een uitgelichte afbeelding die bij het moment hoort en doe mijn Leermomenten nooit meer weg.
Ooit ga ik nog eens een boek uitgeven van de onbegrijpelijke Leermomenten.
