Vanavond was ik onverwacht naar de verjaardag van mijn zus (ze is 45 geworden), ze wilde het niet vieren, maar nadat ik haar belde om haar toe te zingen (ook dat is traditie, ze deed het mij ook in Griekenland toen ik jarig was), nodigde ze me toch uiteindelijk uit om een biertje te komen drinken.
Nu ben ik de beroerdste niet, dus dat heb ik maar gedaan (ik had geeneens een kadootje), maar het was wel even gezellig.
Waar ik erg tegenop zie, maar wat voor mijn vakantie toch wel zal moeten gebeuren omdat het niet zo langer kan, is dat ik mijn oude dame Koot zal moeten laten gaan inslapen, puur en alleen omdat ze zooo vreselijk mager word en niet meer goed eet en drinkt, regelmatig van de tafel afvalt, maar er verwonderlijk nog steeds zo goed uitziet.
Mijn zus bood gelijk lief aan om dan maar mee te gaan bij de afspraak die ik al gemaakt heb bij de dierenarts, omdat ik het de buurvrouw die voor de katten mag zorgen niet kan aandoen om voor zo’n oude poes te moeten zorgen die mij 2 weken zal moeten missen, terwijl ze geeneens meer de trap opkan om boven bij me te slapen (dat wat ze al zolang gewend was en ook elke dag deed).
Het doet me pijn, en het zal me erg verdrietig maken als het gaat gebeuren, maar om een leven te rekken omdat ik het zo graag wil omdat ik egoïstisch de oude dame Koot niet kan missen, dát gaat me te ver.
Verder bood Leuke Man ook al heel lief aan om erbij te zijn als Koot moet inslapen, ik zal voordat het zover is, nog wel een paar mooie foto’s van haar maken, maar het idee dat ik nu al de afspraak heb gemaakt om het te laten doen is al best wel moeilijk.
Ik wil niet dat Koot pijn lijdt en verdrietig is omdat ik er 2 weken niet ben en hoewel het bloedonderzoek aangaf dat ze geen pijn heeft, is het -denk ik- beter om een 18-jarige dame op een goede manier nog in te laten slapen, voordat ze overal pijn heeft en in haar eigen uitwerpselen ligt te kreperen van de pijn.
