Vanavond was er weer eens een grote stroomstoring bij onze nationale “trots” de NS.
Toen ik vanmiddag na het werk aankwam op het station wist ik al wat er aan de hand was toen ik heel veel mensen zag die allen vertwijfeld om zich heen stonden te kijken naar welk perron ze moesten, omdat dat totaal niet duidelijk was.
Na een minuut of 10 gewacht te hebben besloot ik maar om een witbiertje te gaan drinken op het terras van een nabijgelegen kroegje, omdat ik toch wel in de gaten had dat het nogal lang zou duren vóórdat alles weer op orde zou zijn.
Ik had met mijn vriendin afgesproken om vanavond in verband met de broodnodige beweging een stukje te gaan lopen, maar mijn vriendin -die ook in Amsterdam werkt- zat in hetzelfde schuitje/trein als ik, hij reed niet.
Na wat heen en weer getelefoneer hadden we dan maar besloten om wat te gaan drinken in de kroeg waar ik al zat te genieten van een witbiertje, edoch, toen de trein weer ging rijden waar zij in zat, reed die pontificaal voorbij Sloterdijk.
Ik ben toen ook maar naar het station gewandeld in de veronderstelling dat alle treinen weer ongeveer op tijd zouden rijden, maar niets was echter minder waar, de trein die om 18.55 zou aankomen had eerst 5 minuten en later 20 minuten vertraging.
We hebben driftig met elkaar gebeld in die tussentijd en besloten toch maar op elkaar te gaan wachten, zodat we nog een biertje konden gaan drinken en ietwat later als gepland (zo’n 1,5 uur) zaten we dan eindelijk aan ons eerste welverdiende biertje samen.
Ze smaakten weer erg goed de biertjes en het was weer erg gezellig, mede vanwege het feit dat “mijn Getrouwde Man” mij in de tussentijd ook weer eens -hoe verrassend- smste, dat hij langs wilde komen, ik denk dat ik hem toch maar eens duidelijk ga maken dat ik geen zin meer heb in zijn “langskomen”, het gaat me nu ietwat vervelen.
