In dit logje had ik het al over een “voorgevoel” dat scenario Rotterdam een vervolg zal gaan krijgen in Amsterdam, en de datum waarop dat gezegd gaat worden komt steeds dichterderbij. Natuurlijk hebben collega L en ik het over de gang van zaken van de afgelopen tijden (lees meer dan 1 jaar), natuurlijk spreken wij daar onze onvrede over uit (zie ook dit logje), maar vandaag komt dan toch weer duidelijk naar voren dat men ons totaal niet serieus neemt.
Bij mijn beoordeling werd gezegd dat ik een zogenaamd “plan van aanpak” zou moeten schrijven hoe ik denk mijn ict kennis over denk te dragen aan de andere dames. Vandaag heb ik een keurig mailtje de deur uit gedaan (aan de hrm afdeling) met de mededeling dat ik het in mijn ogen niet zinvol vind om een plan van aanpak te gaan schrijven hoe ik mijn kennis denk over te dragen aan de andere dames nu er nog steeds onzekerheid heerst op het notariaat over het voortbestaan van de afdeling, en dat ik zou willen voorstellen dat ik dat pas ga doen als er duidelijkheid is of de afdeling wel blijft bestaan.
De enige reactie die ik daarop kreeg was van collega M die mij schreef (terwijl ze 3 deuren verder zit) dat ik niet zo negatief moest zijn, maar dat ze mijn reactie begreep en ze binnenkort eens gezamenlijk met mij om tafel wilde zitten om hier over te praten, waarbij vervolgens de hrm mevrouw die ons zou moeten begeleiden nog een duit in het zakje deed vanmiddag zo rond een uur of 4, dat zij ook bij dit gesprek aanwezig wil zijn.
Wel, gezien collega L en ik vandaag op het station en in de trein een enorme voorlol hebben gehad over het aanstaande gesprek van 29 maart (men kan de klok erop gelijk zetten) dat gebeurde namelijk in R’dam op precies dezelfde manier, gaan wij er al vanuit dat het op 1 mei einde oefening is van het notariaat. Wat kan een mens lol hebben over dat soort dingen, ik ben blij dat wij er nog om kunnen lachen, ik denk dat de andere dames niet erg zullen moeten lachen om onze reactie als men vraagt hoe het gesprek met de zogenoemde “IJskoningin” was.
Als collega L en ik “het” samen mogen horen ga ik blij zeggen dat het “akelig is”, waarna collega L en ik lachend naar boven hobbelen, alwaar zij en ik er samen een flinke borrel op gaan nemen en vervolgens met ons drieën gaan tremmen.. 
Nog precies 2 weken, ik houd de trouwe en niet zo trouwe lezertjes van mijn logje van het gebeuren gewild of niet hiervan op de hoogte.