Wat heb je toch een rare mensen op het internet rondhangen.
Vlak voordat ik op vakantie ging naar Lesbos raakte ik in contact met een meneer die van alles en nog wat van me wilde (in verband met de jonge lezertjes zal ik nog steeds censuur betrachten).
Vooral tijdens de vakantie vlogen de smsjes en mailtjes over en weer. Het was soms nogal lastig om aan de veeleisende mailtjes gelijk gehoor te geven, tenslotte ben je op vakantie en zit ik niet de hele dag achter het internet), ik heb ook nog wel andere dingen te doen, (zoals zo ongeveer 900 foto’s maken met mijn nieuwe speeltje).
Afijn, gelukkig had ik een auto en een internet café ontdekt waar ik vorig jaar ook al vaak te vinden was omdat er toen andere meneren waren die prangend met mij wensten te mailen, alwaar het checken der mail en het beantwoorden der mail me niet zoveel kostte als het internetcafé in Molyvos.
Zoals gezegd de smsjes vlogen heen en weer, de meneer schijnt zelfs mijn favo parfum aangeschaft te hebben (wat ik op zich al vrij vreemd vond), zodat hij me kon “ruiken”, terwijl hij me nog nooit gezien had. Hij deed iets in de film- en tv-wereld zei hij en hij had het erg druk, maar moest de hele dag aan me denken en moest en zou mij prangend smsjes sturen. In het weekend was er gedwongen sms- en mail stilte, omdat hij ook nog eens getrouwd was. Deze was duidelijk op zoek naar wat extra spanning buiten de deur (zoals zovelen die op het internet rondhangen)
Na lang aarzelen hebben we foto’s uitgewisseld en toen kwam de eerste domper voor hem. Op de 1 of andere rare manier had hij een héél andere voorstelling van me gemaakt, afijn dat kan, dus het contact werd vrij abrupt verbroken. Ook dat kan, daar kijk ik niet van op, internet is en blijft vaag.
Wat mij echter wel verbaasde is dat hij nog geen dag! later alweer contact zocht waarbij hij mij prangend vertelde dat hij me mistte. Dát vond ik op zich al erg grappig, dus heb ik hem een smsje teruggestuurd, waarin ik hem vertelde dat ik het erg grappig vond, maar nu iets minder tijd had om te smsen. Dat begreep hij, en we smsten vrolijk (maar wat minder verder).
Vorige week vrijdag ben ik thuis gekomen, en afgelopen maandag kreeg ik een smsje waarin stond dat dit het laatste smsje was. In een mail stond uitgelegd dat als ik mijn haar strakachterover had getrokken en zwaar opgemaakt in een leren pakje was gestapt voor meneer het contact wel was gebleven. Ik ben echter ik en ik ga me niet anders voordoen dan ik ben, dus dat had weinig kans.
Echter tot mijn niet geringe verbazing ontving ik woensdag (na 2 dagen!) alweer een smsje van diezelfde meneer waarin hij mij vertelde dat hij mij prangend mistte en het contact nog weer een keer wilde opvoeren. Fijntjes (ahum) heb ik hem een heel leuk smsje teruggestuurd, waarin ik “bedankte” voor deze “grote eer”, maar dat hij het maar fijn moest doen met ongetwijfeld veel minder spannende contactjes.
Ik neem aan dat hij me nog steeds prangend mist, maar ik ben niet gek, eenmaal “afgedankt” blijft “afgedankt” en wat hij niet weet maar ik wel, is dat er voor hem nog minstens 10 anderen op het net rondhangen waar ik wél wat mee kan.