Ook vandaag was het weer bal op het kantoor van notarin W. Ik had gisteren in de agenda een “afspraak” gemaakt met de notarin om de diverse probleem telefoontjes trachten op te lossen. Eerst ging de notarin in een postbespreking, waarbij ik -wegens de flinterdunne tussenmuurtjes des kamers- te horen kreeg dat Collega E (die van de humor) in woede uitbarstte, omdat de notarin en mevrouw Boos weer het een en ander wilde afschuiven naar anderen. Zeer terecht en ik ben ook trots op collega E toen ik haar “bah” hoorde roepen, ik ben denk ik ook niet zo ver meer verwijderd dat ik “bah” ga roepen en uit mijn slof ga schieten. Afijn ik dwaal af, zoals wel vaker.
Ik had dus al mijn telefoonnotities van de boze briesende mensen van de afgelopen week verzameld en toog daarmee naar de notaris, ik heb nog geventileerd dat ik vind dat zij te hoge eisen aan mij stelt, maar dat was volgens de notarin niet het geval, terwijl tegelijkertijd stilzwijgend wél van mij verwacht word dat ik haar problemen oplos en bovenop haar achterstand zou moeten gaan zitten. Gezien de giga achterstand kan ik dat niet oplossen, en ook dat heb ik geventileerd, hetgeen ook compleet naast de notarins ideeën werd neergelegd. De notarin luistert simpelweg niet naar je en verlangt stilzwijgend zonder dit uit te spreken dat ik alles maar met 1 knip van de vingers onder de knie krijg, nadat zij mij een half uur of langer heeft “doorgezaagd” over een nalatenschap dossier.
Ik word dan altijd ietwat ongeduldig, ik hoef al dat gemiep allemaal niet te horen dat Jantje ruzie heeft met Klaasje, dat Pietje vader of moeder 20 jaar niet heeft gezien maar wel centen wil, dat is niet concreet voor mij, dat lost het probleem niet op.
De notarin werd vervolgens al ietwat geïrriteerd van mij, toen ik sneller dan zij gewend was, verder wilde met het volgende probleem dossier. Maar nog geïrriteerder werd zij toen zij naast mijn werkplek ging staan, mij “lieverd” noemde, waarop ik haar vervolgens min of meer toebeet dat ik haar lieverd niet ben, en dat ik wat ruimte nodig heb in mijn “personal space”. Ik kan er niet zo goed tegen als de notarin bekant op mijn schoot gaat zitten en ik niet verder wegkan en min of meer klem zitten tussen de tafel en de notarin. Daarop stormde de notarin de kamer uit zonder iets te zeggen en bleef vervolgens een tijdje weg, iets wat mij wel goed uitkwam, omdat ik dan een klein beetje orde op zaken kon stellen in de hoeveelheid info die zij mij probeerde mee te geven over de probleem dossiers.
Door de hoeveelheid achterstand “denkt” de notarin dat zij nu een oplossing heeft, maar door enige opmerkingen van collega AvdP van vanmiddag kan ik nu met zekerheid zeggen dat de notarin afluister apparatuur heeft geplaatst, (Zie ook dit logje) het is té frappant om 2 oplossingen van kleine problemen die collega E en ik dinsdag hebben besproken opeens concreet worden doorgevoerd. Een oud Yogi’s tantes spreekwoord luid: “Zo de waard is vertrouwd hij zijn gasten”, uit deze beslissingen blijkt dus wel degelijk dat zij dingen afluistert en ik vind dat een zeer kwalijke zaak.