woensdag 14 juli 2004
Het is toch weer grappig om te merken hoe wanhopig sommige mensen op zoek zijn naar een date. Zoals iedereen kan volgen op mijn weblogjes heb ik een fictieve identiteit aangemaakt en sommigen kom je ook overal tegen heb ik gemerkt.
Ik ben er nu een “tegengekomen” die echt heel erg wanhopig op zoek is naar een dame in zijn leven.
Nog niet zo lang geleden is hij lid geworden van een zeker forum wat ik samen met 2 vriendinnnen aan het opzetten ben. Eerst wilde hij met mij (ik dus) stappen, en zat tamelijk opzichtig “achter me aan” met berichtjes e.d.. Ik heb hem eenmalig gebeld en toen wilde hij vanuit het bijna ene uiterste puntje van Nederland heus wel heel erg verdomd graag naar het Grote Berenbos afreizen. Dat heb ik toen heel gedecideerd tegen gehouden met 1 hele goede reden: mijn badkamer was nog niet klaar (destijds was inderdaad de badkamer niet klaar), maar hij drong zo aan, dat ik al snel zoiets had van: “die is wel erg wanhopig” en ja hoor.
Nu heeft hij mijn fake-identiteit “ontdekt” en belt mij (de fake-identiteit) nu al 3 dagen op om een afspraak te maken. Elke keer kan ik niet opnemen door de een of andere zeer mysterieuze reden (omdat ik hem vanzelfsprekend ook echt niet te woord kan staan, hij kent mijn (andere) stem natuurlijk).
De berichtjes op de voicemail worden steeds wanhopiger, ik heb het idee dat hij voor dit weekend dolgraag wil afspreken, maar wat is dat toch jammer, mijn fake-identiteit kán dan juist weer niet, omdat ik dan eindelijk met iemand anders kán daten.
Overigens vind ik een heel weekend met een wildvreemde man ook wat te ver gaan, maar dit terzijde, je hebt toch heel wat rare mensen op het net zitten nietwaar? En je kunt niet voorzichtig genoeg zijn!
Het kan toch raar lopen op het internet. Ben blij dat ik allang wist dat internet erg vluchtig is, want als ik dat al niet allang wist, had ik nu écht als een gefrustreerd konijn achter de pc gezeten
