Het lang naar uitgekeken weekend Engeland met de hele trits Engelsen is al weer voorbij. Ik heb me kostelijk vermaakt, jammer dat het alweer voorbij is.
De andere engelsen hadden besloten om maar te gaan rijden vanuit Manchester naar Brighton, een rit van ruim 4 uur. Kennelijk moet men op de kosten letten, ik had er toch voor gekozen om niet ineengepakt met zijn 5’en in een auto te zitten, maar ik kan niet in hun portemonnee kijken.
Tussen mijn opstijgen en landen zat maar 45 minuten. Het was ernstig gezellig, zo gezellig dat bij mij na de nodige wodka’s het licht uitging en ik naar bed ben gebracht (om ik weet niet meer hoelaat). Gelukkig zijn ze dat van me gewend, als het licht uitgaat, gaat het bij mij ook echt uit.
De volgende dag was ik al vroeg wakker (ik ben tegenwoordig altijd vroeg wakker in het weekend), en na enige d-tours naar tesco’s waar er nog voor een vermogen aan boodschappen werd gehaald, kwamen we weer aan op de feestbestemming. In tegenstelling tot de andere Engelse verjaardag januari vorig jaar hoefde ik dit keer niets te betalen voor de drankjes, maar deze mensen hebben iets meer geld dat blijkt uit alles.
Afijn, om een lang verhaal kort te maken, nadat ik eerst des vrijdags in de auto ernstig breed moest glimlachen om een leuk mailtje met een heel leuk voorstel, moet ik vanavond breed lachen om een smsje wat ik kreeg van de Engelse waar de verjaardag werd gevierd. De buurman van de Engelsen (waarmee ik aan de praat raakte) had een great night gehad en hij liked me realy well.
De beste man is single, 48, heeft 4 kinderen en is van plan om zijn huis zelf te gaan verbouwen, waarbij hij in een caravan voor de deur woont. Dat bij mij om half 12 het licht alweer uitging en de buurman nádat het licht uit bij mij uitging nog speciaal voor mij terugkwam heeft mij vast gered van een aantal cryptische momenten (in een caravan) en ik haat caravans. 
