In dit logje schreef ik al dat sommige “collega’s” liegen en bedriegen en achterbaks achter iemands rug om dingen tegen houden, vandaag was het erg grapvol om te merken dat collega W in onze kamer begon te wenen (“omdat zij “het” niet meer aankan”), nu baas L weg is vraagt iedereen plots iets van haar en staat ze er alleen voor, want collega L en ik malen niet om haar verdriet, we zaten het aan te kijken, maar verblikten of verbloosden niet, terwijl we normaal gesproken glaasjes water aan zouden dragen, maar collega W heeft dit over zichzelf uitgeroepen, nu krijgt zij de verantwoordelijkheid in de schoenen geschoven, die het arme kind niet aankan. Nu krijgt zij plots van alle kanten mailtjes waar zij wat mee moet doen.
Wel het is erg jammer voor collega W, nu zij roept dat wij “het” samen moeten doen, terwijl zij zelf nog geen 2 weken geleden mij een mes in mijn rug stak met mijn beoordeling (en ook collega L’s beoordeling), heeft zij deze ellende over zichzelf heen geroepen. Zowel collega L als ik keken elkaar aan tijdens het wenen en dachten beiden hetzelfde. “Meisje, dit is eigen schuld dikke bult” dit had je eerder moeten bedenken voordat je ons zo’n kut beoordeling gaf, nu moet je zelf maar op de blaren zitten 
Wij lopen in ieder geval geen stap harder voor je, dat is een ding wat zeker is. Volgende week als interimmer M weer terug is zal het helemaal bal zijn, maar ik ga morgen met oud collega J een borrel drinken, die vertrouw ik nog wel genoeg om hem uit te kunnen horen over onze beoordelingen en hoe dat gegaan is.
