Wonderlijk

Wat heb je toch een wonderlijke mensen op de wereld tegenwoordig. Sinds 1 maart hebben/hadden we weer een nieuwe collega erbij die wat werk uit mijn collega L en mijn handen zou moeten nemen. Het begon al goed in de vorm van de eerste werkdag van de nieuwe collega M de Bij (zij kwam niet, want ze had haar abbonnement nog niet opgestuurd gekregen van de NS), waarom het niet bij haar opkwam om dan maar een retourtje te kopen voor deze keer en deze vervolgens in te dienen bij de admi, zodat ze haar geld dan gewoon terug kon krijgen ontgaat me volledig.

Vervolgens zou ze de donderdag voor Goede Vrijdag en Goede Vrijdag vrij nemen (dát was bekend), echter tot mijn niet geringe verbazing kreeg ik de woensdag daarvoor een mail dat ze ook die woensdag vrij had. Ietwat weird, want het is toch vrij normaal om dat te overleggen voordat je zomaar niet komt en een mail stuurt.

Daarna had ze een aantal overuren gedraaid en deze vervolgens als tijd voor tijd opgenomen (afgelopen week), zonder enig overleg overigens met de andere collega’s (mijn collega L moest het “ontdekken” doordat ze in het postboek van baas L een verlofbriefje tegenkwam).

Maar…. het wordt nog gekker, vorige week dinsdag kregen we een mailtje dat ze nog steeds ziek was (terwijl ze zich bij niemand had ziek gemeld), zodat het misschien beter wat om haar verlof maar het verlof te laten.

Het wordt overigens nog onbegrijpelijker. Vandaag kreeg collega L weer een mailtje dat ze nog steeds ziek was en misschien morgen zou komen, waarna er ook nog een mailtje volgde waarom ze niets op haar ontslagbrief had gehoord waarin ze ontslag had genomen per 1 april?

Snappen de trouwe lezertjes van mijn logje het nog? Wel, wij doen dat niet, want… het is nu al 14 april, waarom ze dan nog wel de 1e week van april is gekomen en ons niet heeft verteld dat ze ontslag heeft genomen is ons allen een raadsel. Waarbij ze zich dan ook nog eens ziek zou hebben gemeld (iets wat bij niemand van aakaadee bekend was) (terwijl je, als je je ontslag neemt, het toch meer dan logisch is dat je je niet meer ziek kunt melden). 😀

Kort gezegd, rare mensen heb je toch op de wereld -zeker gezien het feit dat ze ook nog eens vaak “aan me zat”-, en ik daar ietwat “iebelig” van word en als ik iebelig van iets word, schiet ik nogal eens uit mijn slof, zodat zij na het uit mijn slof schietenen echt met de staart tussen de knieën afdroop. 😛 (zou het weer aan mij liggen??) net als de vorige collega, waarbij vermeld dient te worden dat deze collega onder meer ontslag had genomen omdat ik tegen haar “geschreeuwd” had 😛