Afgelopen dinsdag was ik voor controle in het ziekenhuis. Ik wist niet dat je zo snel “behandeld” kon worden. De beste man had duidelijk haast (hij ging de dag daarna op vakantie zo hoorde ik in de wandelgangen), hij bekeek de foto van mijn pols die 2 weken geleden was gemaakt. Vroeg wat ik kon -nog niet veel-, maar het gaat wel elke dag vooruit, (hoewel ik natuurljik weer té snel wil) en ook weer téveel doe met mijn linkerhand 🙂 , en begon vervolgens een briefje te schrijven voor de fysiotherapeut. Ik denk dat ik nog geen 3 minuten “behandeld” werd.
Nu mag ik over 6 weken wéér een foto laten maken en terugkomen voor nog een controle. Ik vroeg nog aan de beste man wat de prognose zou zijn voordat ik weer alles zou kunnen, waarbij hij blij antwoordde dat ik wel mocht rekenen op nog 3 maanden. Pff. ik weet dat ik ongeduldig ben, en ik weet ook dat het erg moeilijk is om geduld te betrachten, maar in dit geval zal ik wel moeten, hoewel ik dan weer wel goede hoop heb dat ik over een week of 3 à 4 wel weer eens mijn geliefde camera “vast kan houden” (dan kan ik weer eens helemaal los gaan..) 😛
Over 1,5 week is de grote Zoom Experience in Utrecht en hoewel ik daar graag heen zou willen is het denk ik verstandiger om niet te gaan, omdat ik dan nog erger jeukende handen ga krijgen en “het” nog steeds niet kán 😉
