Soms, zo heel soms, hoor ik dan toch weer dingen over de telefoon, waarvan ik denk, “dit bestaat niet en is niet echt en gebeurd niet met mij”.
Vanavond belde hij me die nooit kan om te vragen hoe het met de paarden ging, wel volgens mij gaat het goed met de paarden en zijn ze geëlimineerd, maar je weet het maar nooit.
Afijn, hij die nooit kan, had zo’n geweldig leuke mededeling aan mij over de foon, dat ik de lezers van mijn logje er wel degelijk over wilde verslaan.
Vanmorgen kwam ik 1 uur vroeger als normaal uit mijn werk vandaan, omdat er toch niets te doen viel dan alleen een wildvreemde man op mijn verzoek een foto laten maken op het toilet op zijn werk.
De trein had zoals gewoonlijk wat vertraging en ik besloot de eerste de beste trein te nemen naar het Grote Berenbos, was ik toch wat vroeger als normaal thuis.
Toen hij mij net belde, hij die nooit kan, bleek mij echter dat ik in de trein stapte waarin hij ook zat. 5 Bankjes van mij vandaan zat hij in verdorie dezelfde coupé als ik en ook nog eens aan de kant die uitkeek op het perron in het Grote Berenbos.
Tot zijn grote verrassing zag hij mij in het Grote Berenbos uitstappen, terwijl wij in hetzelfde treinstel zaten, en dat terwijl wij afgelopen dinsdag niet eens in hetzelfde treinstel zaten.
Ik neem aan dat de lezers van mijn logje nu wel kunnen bedenken dat ik hem die nooit kan zo ongeveer haat, als het niet zo grappig was om zo erg om elkaar heen te draaien en elkaar te tergen, want hij tergt mij, maar ik weet zeker dat ik hem ook terg. Als ik in de andere deur was gestapt notabene had ik hem gezien en had ik werkelijk waar zo in een deuk gelegen dat het bijna niet normaal meer was!
Als hij nu gewoon op het raampje had gebonkt, terwijl ik uitstapte in het Grote Berenbos, had ik dat gewoon gehoord, want normaal gesproken heb ik mijn oortjes in met harde radio 538 muziek, maar nu net even niet.
Volgens mij wil men van boven echt niet dat wij elkaar ontmoeten en was die gedenkwaardige dag nog niet zo lang geleden op donderdag (terwijl men iets zat te filmen in het straatje van het Grote Berenbos) de enige mogelijkheid om elkaar te gaan daten.
Ik zou er bijna depressief van worden als ik niet zo “gemaakt” vrolijk was.
Kusje van Yogi aan vooral diegene die nooit kan. Jongeman, ik háát je, maar vind je soms zo heel af en toe zo grapvol dat ik het niet kan volhouden om je te haten.
