In dit logje staat te lezen dat er vandaag iets stond te gebeuren, waarvan ik nog steeds niet zeker wist of ik het wel of niet moest doen, wel ik heb het gedaan en ben blij dat ik het gedaan heb. Hoewel het ernstig erg is wat ik gedaan heb, heb ik nu weer een leermoment gehad, ik voel mij -hoe erg ook- totaal niet schuldig over dat wat ik doe, omdat ik nu gezien heb hoe een zeker iemand dan weer staat tegenover andere mensen in het hol van de leeuw.
Het enige jammere dan weer wel is dat ik in de trein op weg naar een zeker iemand collega N tegen kwam (die van het aanraken) die vol verbazing vroeg wat ik in de trein richting L deed. Zal je net zien, wil je niet dat iemand “het” ziet, gebeurd dat net weer wel, afijn, ik heb mijn aanwezigheid kunnen verklaren, waarbij ik dan weer hoop dat zij er a.s. dinsdag niet over begint, als dat wel zo is, zal ik een opeens een “vriendin” hebben in L., een vriendin die ik heb geholpen met pc-problemen, hetgeen weer gedeeltelijk waar is, hoewel ik een zeker iemand dan weer geen vriendin kan noemen.
Edoch niet getreurd, het waren weer een aantal leuke “leermomenten/spannende momenten” dat dan weer wel, hetgeen mij weer leert dat ik deze spanning écht nodig heb, dat ik het geweldig vind dat ik deze spanning in mijn leven kan toelaten zonder dat er ernstige dingen gaan gebeuren hoewel ik dan ook weer een beetje bang ben dat áls die gaan gebeuren ik het wellicht ook niet erg vind dát die gaan gebeuren (waarbij ik weer in raadsels praat), maar waarbij ik wel heb uitgevonden dat ik wellicht iets verder zou willen gaan dan ik altijd bereid was, omdat het gevoel wat het mij momenteel geeft welkom is.
Zucht, soms zijn zelfs mijn eigen leermomenten een beetje ingewikkeld, máár waar ik inmiddels wel achter ben gekomen door dit leermoment dat ik/(een zeker iemand) mijn muurtje langzaam maar zeker aan het afbreken ben/(is) (aan 1 kant heel eng, maar aan de andere kant geeft het ook wel weer een lekker gevoel) 🙄
